چرا الله اکبر؟ (خداوند بزرگترین است!)

چرا الله اکبر؟

(خداوند بزرگترین است!)

احمد شمّاع زاده

اشاره:

امروز در نماز صبح، نظرم به مفهوم عبارت الله اکبر جلب شد. پس از نماز، نوشتن این مقاله در ذهنم شکل گرفت؛ زیرا به نظرم رسید که بسیاری از مسلمانان به مفهوم این عبارت آگاهی لازم را ندارند؛ چه مسلمانانی که در درگیریهای داخلی کشورشان با جاری کردن این عبارت بر زبان خود یکدیگر را میکشند!! چه آنانکه اذان و اقامه میگویند و نماز میخوانند و چه… و چه… 98/6/27

***

برای داشتن درک بهتری از مفهوم الله اکبر، در آغاز باید ذهن خود را از آنچه که از این واژه تاکنون درک کرده ایم، خالی کنیم. از نظر زبان عربی، وقتی میگوییم الله اکبر دنباله آن چنین است که بر زبان نمیآید: من کل شیء. پس معنای الله اکبر میشود:

خداوند بزرگتر است از آنچه که تصور شود!

پس از این مرحله باید از بزرگی کیهان و چگونگی ایجاد آن در ذهن خود، تصوری هرچند ناقص را به تصویر بکشیم؛ زیرا بی آن، کسی نمیتواند به مفهوم واژه اکبر (بزرگترین!) پی ببرد!

ما میدانیم و ثابت شده است که:

یک- کیهان در حدود دویست میلیارد کهکشان دارد؛ و هر کهکشان به فراخور بزرگی و کوچکی اش، میلیادها خورشید هم اندازه، بزرگ‌تر یا کوچکتر از خورشید ما (همراه با سیارات خود) دارد.

دو- همه این کهکشانها که پیدا و دیدنی یا قابل رؤیت هستند، و ساختارشان مادّه است، تنها 4% از وزن کل کیهان را شکل میدهند.

سه- 22% از وزن کیهان ناپیداست و کیهانشناسان عنوان ماده تاریک را به آن داده اند، و عنوان آن در فرهنگ قرآن، جهان ملکوت است.

چهار- 74% بقیه وزن کیهان که باز هم ناپیداست، و کیهانشناسان عنوان انرژی تاریک را به آن داده اند، در فرهنگ قرآن عرش نام دارد.

نتیجه آنکه:

کیهان بسیار بسیار بزرگ است!! و خداوند به بزرگی و گستردگی کیهان افتخار میکند که آیةالکرسی که ظاهراً بهترین آیه از قرآن است را در وصف آن نازل کرده است!

دانشمندان در باره آفریننده کیهان مانند همه انسان‌ها به دو دسته تقسیم میشوند:

خداباوران و خداناباوران.

خداباوران نیز مانند خداناباوران، پیرامون چگونگی ایجاد کیهان نظرهای متفاوتی دارند؛ ولی تفاوت اساسی میان این دو دسته این است که دسته دوم، دانسته و یا نادانسته به علت‌العلل که خود خداوند است نمیپردازند؛ بلکه علل دست دوم (مانند طبیعت) و بلکه دست سوم را جانشین خدا میکنند تا ادعای خود را برای برخی که به درستی نمیاندیشند، جابیندازند.

نکته‌هایی اساسی که باید مورد توجه واقع شوند:

- هیچ‌چیز به خودی خود ایجاد نمیشود،

- آفریده باید به آفریننده خود وابسته و پیوسته باشد،

- آفریده باید زیر نظر آفریننده مدیریت شود تا به انحراف کشیده نشود و اصالت خود را نگه دارد. خداوند در این زمینه میفرماید: و ماقدروالله حق قدره والارض جمیعا قبضته یوم‌القیامه والسموات مطویات بیمینه سبحانه و تعالی عمایشرکون(زمر: 67)

ترجمه‌: ارزیابی نادرستی از خداوند دارند. آنگاه که رستاخیز شود، تمام جهان پیدا در مشت اوست و آسمانها به دستش پیچیده‌اند. پاک‌ومنزه‌است خداوند از آنچه ‌که شرک‌می‌ورزند.

با توجه به این پیشنیازها پیرامون اهمیت و چگونگی آفرینش کیهان باید گفت:

خداوند بدیع، ذره بسیار ناچیزی از نور وجود خود را به ظهور رسانید و کیهان را ایجاد کرد.

در پرانتز: دقت کنید: به ظهور رسانید و نه اینکه کیهان را از چیز دیگری آفریده باشد؛ زیرا در ازل جز خود خداوند چیزی وجود نداشته و مایه اولیه کیهان خود خداوند بوده است.

ولی این ظهور به راحتی صورت نگرفته؛ بلکه به گونه‌ای بوده که کیهانشناسان آن را انفجار بزرگ نامیدند و قرآن از آن با عنوان انفطار یادکرده است؛ زیرا که انفجار با ویرانی همراه است و انفطار با شکوفایی و آفرینندگی!

از سوی دیگر میدانیم که هرچیزی اندازه‌ای دارد و وزنی. خداوند کریم اندازه کیهان را در آیةالکرسی بیان کرده (وسع کرسیّه السّموات والارض) و وزن آن را در آیه و هو رب العرش العظیم. شرح این دو، در نوشته‌های کیهانشناسی نگارنده آمده، ولی به گونه‌ای خلاصه باید گفت:

ـ بزرگی و گستردگی کیهان در کرسی، و سنگینی آن در عرش است، که متّصف به صفات الهی عظیم (باعظمت!) و کریم (بسیار بخشنده) در قرآنی است که آن هم عظیم و کریم است.

با این تعریف خداوند، عرشش و قرآنش، هر سه هم عظیم و هم کریم اند.

به عبارتی دیگر: عرش به آن اندازه سنگین است که ثقل هستی در نظر گرفته می‌شود و منبع تغذیه هفت لایه کیهان است؛ و کرسی تنها نماد گستردگی کیهان است.

ـ کرسی همان پوسته یا لاک حلزون کیهانی، و حدفاصل هستی و نیستی است.

ـ عرش بخشی از کرسی، یعنی هسته حلزون کیهانی است.

بر فرض محال، این مثال را در نظر آورید:

خداوندی که اقیانوسی از نور است، و ذره‌ای از این اقیانوس هنگامی که به ظهور برسد و به سه صورت «مادّه»، «ماده تاریک» و «انرژی تاریک» دراید که وصف آن گذشت!!، پس خود خداوند تا چه اندازه بزرگ است!!!!

بدین ترتیب عبارت الله اکبر یا خداوند بزرگترین است، معنای خود را بازمییابد.

و اگر این ویدئو را ببینید، شاید بهتر این مفهوم را درک کنید:

https://www.youtube.com/watch?v=Q1bSDnuIPbo

تاریخ نگارش: نهم مهرماه نودوهشت

ویرایش دوم: ششم دی نودونه

احمد شمّاع زاده