قصه ای زیبا و أثرگذار

قصه ای زیبا و أثرگذار

از امیرالمؤمنین

سه برادر نزد امام علی علیه السلام آمدند و گفتند میخواهیم این مرد را که پدرمان را کشته قصاص کنی.

امام علی (ع): چرا او را کشتی؟ 

مرد: من چوپان شتر و بز و ... هستم. 

یکی از شترهایم شروع به خوردن درختی از زمین پدر اینها کرد؛ پدرشان شتر را با سنگ زد و شتر مرد، و من همان سنگ را برداشتم و با آن به پدرشان ضربه زدم و او مرد.

امام علی: بر تو حد را اجرا میکنم.

مرد: سه روز به من مهلت دهید. 

پدرم مرده و برای من و برادر کوچکم اندوخته ای برجا گذاشته. اگر مرا بکشید آن اندوخته تباه میشه، و به این ترتیب برادرم هم بعد از من تباه میشود. 

امیرالمومنین(ع): چه کسی ضمانت تو را میکند؟ 

مرد به مردم نگاه کرد و گفت این مرد. 

امیرالمومنین(ع): ای اباذر آیا این مرد را ضمانت میکنی؟

ابوذر: بله امیرالمومنین 

- تو او را نمیشناسی و اگر فرار کند حد را بر تو اجرا میکنم! 

- من ضمانتش میکنم یا امیرالمومنین. 

آن مرد رفت و روز اول و دوم و سوم سپری شد.

همه مردم نگران ابوذر بودند تا مبادا بر او حد اجرا شود... 

اندکی پیش از اذان مغرب مرد آمد... و در حالیکه خیلی خسته بود، خود را در اختیار امیرالمومنین قرارداد و عرض کرد: گنج را به برادرم دادم و اکنون در اختیار شما هستم تا حد را بر من جاری کنی.

امام علی (ع) پرسید: چه چیزی موجب شد برگردی درحالیکه میتوانستی فرارکنی؟

مرد: ترسیدم که بگویند "وفای به عهد" از میان مردم رفته

از ابوذر پرسید: چرا او را ضمانت کردی؟

ابوذر گفت: ترسیدم که بگویند "خیررسانی و نیکوکاری" از میان مردم رفته

فرزندان مقتول متأثر شدند و گفتند: ما از او گذشتیم.

امیرالمؤمنین پرسید: چرا؟

گفتند: میترسیم که بگویند "بخشش و گذشت" از میان مردم رفته

من هم این پیام را فرستادم تا نگویند "دعوت به خیر" از میان مردم رفته