هنر انسان برای خداوند شکوفا شد

هنر انسان برای خداوند شکوفا شد

احمد شمّاع زاده

شام آخر مسیح الهام‌بخش بسیاری از هنرمندان شده‌است. یکی از معروفترین و رمزوراز آمیزترین تابلوهای نقاشی لئوناردو دا وینچی، نیز درباره همین رویداد تاریخی و مسیحی است:

با بازخوانی تاریخ هنر جهان، متوجه می‌شویم که شکوفایی و بالندگی هنر انسان در اعصار و قرون مختلف، تنها برای ستایش، پرستش و بزرگ انگاری خداوند بوده است.

معابد بزرگ کهن همچون معبد دولفی یونان، معبدهای عظیم هندوستان، کلیساهای بزرگی همچون کلیسای سنت پیتر رم (که تجلی گاه هنر هنرمندی بزرگ و عاشق همچون میکل آنژ و دیگر هنرمندان است)، مساجد بزرگ و مهمی همچون مسجد شیخ لطف الله اصفهان با عشق به خداوند پاگرفته اند؛ و نه تنها با هنر هنرمندان. عنصر عشق الهی موجب شکوفایی هنر این هنرمندان شده است و اگر این عنصر شیفتگی الهی در میان نبود، به یقین هنر امروزین انسان نیز به این درجه از شکوفایی نرسیده بود.

متأسفلانه کسانی که تاریخ هنر را نگاشته اند، کمتر به این مهم پرداخته و در این زمینه نه تنها روشنگری نکرده‌اند، که از بازگویی بسیاری از حقایق هنری خودداری کرده‌اند؛ تا نکند برخلاف نظرهای خود، قلم زده باشند.

امروزه مهمترین موضوعی که در تاریخ هنر مطرح می‌شود، نسبت الهی است که خداناباوران به آن نسبت طلائی عنوان داده‌اند تا نسبت داشتن خداوند را با چیزی که مختصّ خود اوست نادیده انگارند!!

لئوناردو داوینچی کاشف نسبت الهی، این اعجوبه دانش و هنر، خود هنرمندی است که بیشتر هنرها را در خود جمع دارد. همان‌گونه که در رسولان عام خداوند آورده‌ام، وی یکی از مهمترین و متأخّرین رسولان عام خداوند است!

نسبت الهی مبنای هنر، هنرورزی و هنرمندی است و هنرمند اعظم (خداوند) این نسبت را در آفرینش همه آفریدگان خود به کار برده است تا به خداناباوران بفهماند که آفرینش چنین آفریدگانی از دست کسی جز او بر نمی‌آید، چه برسد به طبیعت، اتفاق، تصادف و…!!

بسیاری از طراحان و معماران بزرگ امروزین نیز برای طراحی کارهای خود از نسبت الهی به فراوانی بهره برداری می‌کنند. زیرا ذهن انسان با این نسبت انسی دیرینه دارد و به راحتی آن را می پذیرد.

هرگز نمی‌توان تصور کرد اهرام مصر با آن عظمت که نسبت الهی در آن‌ها به کار گرفته شده، با پرستش خداوند بیگانه و بی‌ربط بوده باشد.

این گفتار ادامه دارد…

تیر 1402- احمد شمّاع زاده